kırmızı okla işaretli, 1900’den öncesi. Fotoğrafın çekildiği yer de aşağıdaki fotoğrafta görünen Alâeddin Camii’nn soldaki minaresinin arkasındaki çatının üzerindendir.

İşte bu anlamda Konya’da başı çeken de, 1906 yılında sarraf ve banker olarak başladığı işi 1910 yılında Maruni Yusuf Şar’ı ortak alarak bankacılığa kaydıran Maruni İlyas Çaha olmuştu. Konyalı tüccar ve çiftçiye kredi sağlamanın yanı sıra, Konya’da sarraflık (altın, gümüş…vs) işiyle uğraşmak üzere kurulan ve kuruluş sermayesi 5000 lira olan, İlyas Çaha-Yusuf Şar Bankası’nın diğer bir ortağı da Fransız vatandaşı olan Abraham Haralamidis’ti. 1912 yılında bankanın sermayesi 120.000 lira olmuştu.

Evliya Çelebi’nin medreselerin en ünlüsünün olduğunu söylediği Konya Nizamiye Medresesi, 1237 yılında Selçuklu döneminde yaşamış olan velîlerden Emir Nizameddin Ebi’l-Hasan Ali İbn-i il-Almis bin İdris tarafından yaptırılmıştır. Medresenin batı tarafındaki bir kitabesinden, mimarının bugün hala ayakta olan ve hadis öğrenimi için kurulmuş olan Dârü’l-hadîs Medresesi’nin de (İnce Minareli Medrese) mimarı olan Kelûk bin Abdullah (Kölük bin Abdullah) olduğu anlaşılmaktadır. Tak kapısının ve kitabesinin bazı parçaları ile bir kemeri, bugün İnce Minareli Medrese’deki Taş ve Ahşap Eserler Müzesi Koleksiyonundadır. Nizamiye Medresesi’nin bir bölümünde, medresenin bulunduğu avludaki beş dershaneli binasında

Yine hemen her fotoğrafta Yusuf Şar Konağı kadar olmasa da kendini belli eden ikinci yapı da, sağda köşesinde kubbeli kulesi olan binadır ki onun da adı Muallimler Birliği ve Maarif Evleridir.

Bir rivayete göre, Nalıncı Baba Türbesi’nin Cadde açılırken yol kenarında ve kaldırımda kalan kısımlarını Belediye yetkilileri Şelçuklulardan kalma eski eserdir diyerek yıkmaya cesaret edememiş, ancak o sırada Filistin’den Konya’ya taşınan 12.

Alâeddin Tepesinden tam güneye bakılarak çekilen Panoramanın bu parçasında hemen hemen tam ortada görülen tek minareli, biri küçük iki kubbeli yapı, 1258’de Selçuklu Sultanı II.

Biraz şehirde dolaşmak istedik. BirçOkay kamyonların, otomobillerin Ankara şosesine doğru yol aldığını gördük. Bunlar hava meydanına kıymetli misafirlerini karşılamaya, kucaklamaya gidiyorlardı. Konyalıların gayret ve itimatla sarıldıkları şeker fabrikasının tahakkukunda Helloçbir yardımı esirgemeyen Başvekil Adnan Menderes mesai arkadaşları, Devlet Vekili Dr.

Tramvayları çeken atlar, eski körüklü arabalar ve faytonlarda yaşlanıp, güçten düşmüş, bakımsızlıktan kaburgaları çıkmış, zayıf ıskarta atlarından farksız ve yürümeye dermanı olmayan hayvanlardı. Konya gibi düz bir şehirde çOkay az da get more info olsa inişli, çıkışlı olan bölgelerde zorlanan bu atlara yolcuların bir kısmı inerek propertyım ederlerdi.1924 yılı sonbaharında, araştırmacı ve yazar SelçBritish isles Es’in çocukluğunda hayvanlar tramvay arabasını çekemeyince tramvayda bulunan turistlerin, yolcularla birlikte aşağı indiğini ve arabayı itmeye başladığını, bu olayı fileırsat bilen turistlerin bir tanesinin de fotoğraf makinası ile bu olayı görüntülediğini, akşam eve döndüğünde babası Musa Bey’e anlatmış, Belediye Başkanı olan (1923-1927) Musa Kazım Gürel Bey ise bir şey söylemeyip, sadece başını sallayarak gülümsemiş, aradan birkaç gün geçtikten sonra da atlı tramvay Belediye Encümeni kararıyla seferden kaldırılmıştı.

tarafından 19 Şubat 1909 tarihinden itibaren yayınlanmaya başlayan “Meşrık-ı İrfan” gazetesinin imtiyazının kendisine verilmesini istemiş, bu isteği güler yüzle karşılayan Vali Mehmet Arifi Paşa’nın propertyımsever ve babacan tavırlarından dolayı da, 23 Aralık 1910 tarihinde yayınlamaya başladığı gazetesine “Babalık” adını vermişti.

Tevfik Ceylani Evi ve Yeni Sinema’dan sonra Hayat Apartmanına kadar olan sırada bahçe içerisindeki eski Belediye Başkanlarından Muhsin Faik Dündar’a ait iki küçük bina yıkılarak yeri Sinemacı Tevfik Ceylani’ye satılmış ve o araziye önce üst katı Şehir Lokali daha sonra da Gençler Birliği olarak kullanılan, zemin katı dükkanlardan oluşan iki katlı bir bina yapılmıştı. O dükkanlardan birisinde bulunan Nevzat Torunoğlu’nun Torunoğlu Büfesi’ni ve çocukluğumda gidip, ilk kez bize çOkay değişik gelen muzlu süt içtiğimizi hatırlarım.

Rehber-i Hürriyet İlkokulu Cumhuriyetin ilanından sonra 19 may perhapsıs İlköğretim Okulu advertisementını almış ve 1927 yılına kadar bu binada öğretimine devam etmiş, 1928 yılında bina yıktırılınca da Güllükbaşı (Küllükbaşı) Mahallesi’ne Botsallar Konağı olarak bilinen iki katlı tipik bir Konya evine taşınmıştı.

Konya’da İstasyon’un açılması Demiryollarının tamamlanması ve trenin de 28 Temmuz 1896 itibarıyla şehre gelmeye başlamasıyla, süreli yayınlara ve gazetelere erişim de sağlanmıştı. 1869 öncesinde, Türkçe olarak sadece Konya Şehir Gazetesi yayınlanırdı. Gazetenin içeriği resmi duyurular, İmparatorluğun Başkenti İstanbul’dan gelen haberler ve tarımla ilgili makalelerden oluşuyordu. Demiryolları öncesinde, şehre teslim edilen gazete sayısı nüfustan 2000 kat daha azdı.

Bu fotoğrafı tarihlemek açısından en önemli ipucu Hüküfulfilled Bulvarı üzerinden Cumhuriyet Meydanı’na doğru gelmekte olan bir Belediye Otobüsünün varlığıdır. Konya’da Şehir içi düzenli otobüs seferleri 1941 yılında başlamıştı ve

 Sol arkada Aziziye Camii ve onun sağında kırma büyük çatısı ve tek minaresi ile, eski Konya Kalesi'nin kapılarından birinin yanında 1812 yılında inşaa edilen ve bu yüzden de daha çok Kapu Camii olarak bilinen İhyaiyye Camii görülmektedir.